28 Ιούν. έως 13 Σεπτ. 2018 – ΔΗΜΟΣ ΠΑΤΡΕΩΝ – Δημοτικός Κινητός Κινηματογράφος (Πρόγραμμα Προβολών)

H… Μεγάλη Οθόνη κλείνει ραντεβού με τις γειτονιές της Πάτρας από την ερχόμενη Πέμπτη 28 Ιουνίου έως και την Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου, μέσα από την ενότητα του Δημοτικού Κινητού Κινηματογράφου.

Στο πλαίσιο των παράλληλων εκδηλώσεων του Διεθνούς Φεστιβάλ, ο Πολιτιστικός Οργανισμός παρουσιάζει 13 κορυφαίες ταινίες, που υπογράφουν κορυφαίοι σκηνοθέτες , γεγονός που αποδεικνύει στην πράξη πως ο Δημοτικός Κινητός Κινηματογράφος, έχει γίνει θεσμός.

Η έναρξη των προβολών θα γίνει την Πέμπτη 28 Ιουνίου στις 9.30 το βράδυ με την παρουσίαση της ταινίας «Ο Δρόμος για το Βερολίνο» στο προαύλιο του 51ου Δημοτικού Σχολείου στα Δεμένικα και ολοκληρώνονται την Πέμπτη 13 Σεπτέμβρη με την προβολή της ταινίας «Το μαγαζάκι της Κεντρικής οδού» στο προαύλιο του 2ου Γυμνασίου στην Περιβόλα.

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ ΠΡΟΒΟΛΗΣ ΚΑΙ ΤΙΤΛΟΙ ΤΑΙΝΙΩΝ ΚΑΙ ΧΩΡΟΙ ΠΡΟΒΟΛΗΣ

1η Προβολή – Πέμπτη 28 Ιουνίου 2018: «Ο δρόμος για το Βερολίνο» – 51ο Δημοτικό Σχολείο – Μεταμόρφωση Δεμένικα

2η Προβολή – Σάββατο 30 Ιουνίου 2018: «Το Μίσος» – Αρσάκειο

3η Προβολή – Τετάρτη 4 Ιουλίου 2018: «Το τελευταίο Μετρό» – Αίθριο Παλαιού Δημοτικού Νοσοκομείου

4η Προβολή – Πέμπτη 22 Ιουλίου 2018: «Αλονζανφαν» – Αίθριο Παλαιού Δημοτικού Νοσοκομείου

5η Προβολή – Τρίτη 17 Ιουλίου 2018: «Τα μάτια του κλέφτη» – Εργατικές Κατοικίες Παραλίας – Γήπεδο Μπάσκετ

6η Προβολή – Πέμπτη 26 Ιουλίου 2018: «Ένας Προφήτης μα τι Προφήτης» – Αμπελόκηποι (πλατεία)

7η Προβολή – Τετάρτη 1η Αυγούστου 2018: «Μίμης ο Σιδεράς» – Ταραμπούρα ( 10ο Γυμνάσιο)

8η Προβολή – Παρασκευή 3 Αυγούστου 2018: «Ποιο δυνατός κι΄ από το διάβολο» – Πλατεία Παναχαϊκής

9η Προβολή – Κυριακή 5 Αυγούστου 2018: « Η Διεθνής» – Νότιο Πάρκο

10η Προβολή – Τρίτη 28 Αυγούστου 2018: «Η Βιολέτα πήγε στον ουρανό» – Βραχναίϊκα

11η Προβολή – Τρίτη 4 Σεπτεμβρίου 2018: «Ψηλά τα χέρια» – Σαραβάλι (πλατεία)

12η Προβολή – Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2018: «Όλγα» – Προάστιο ( πλατεία)

13η Προβολή – Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2018: «Το μαγαζάκι της κεντρικής οδού» – 20ο Γυμνάσιο Περιβόλα

Οι ταινίες

«Ο δρόμος για το Βερολίνο”(Road to Berlin)
Ρωσία – 2015 – Έγχρωμο – Διάρκεια: 82΄
Σκηνοθεσία: Sergei Popov
Σενάριο:Emmanuil Kazakevich, Evgeniy Nikishov
Πρωταγωνιστούν: Amir Abdykalov, Yuriy Borisov, Maksim Demchenko, Mariya Karpova
Φωτογραφία: Shandor Berkeshi
Με αυτή την ταινία κέρδισε ο Sergei Popov το Ειδικό βραβείο της Επιτροπής στο Montréal World Film Festival 2015.

Το 1942 παραμονές της μάχης του Στάλινγκραντ. Ένας αξιωματικός κατηγορείται για δειλία και καταδικάζεται σε θάνατο, ένας εντεταλμένος στρατιώτης να τον προσέχει ,είναι οι δυο πρωταγωνιστές της ταινίας.
Σε μια νέα επίθεση των Γερμανών καταφέρνουν να γλιτώσουν και περιπλανώνται σε ερειπωμένα και κατεστραμμένα μέρη, περνάνε από διάφορες περιπέτειες και αναπτύσσουν μια στενή σχέση.
Το σενάριο της ταινίας είναι βασισμένο σε διάφορα βιβλία που έγραψαν ο Emmanuil Kazakevich, Evgeniy Nikishov, καθώς συμμετείχαν και οι ίδιοι στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και σε διηγήσεις του πατέρα του παραγωγού Karen Shaknazarov.

ΤΟ ΜΙΣΟΣ
Σενάριο-Σκηνοθεσία: Mathieu Kassovitz
Μουσική: Assassin
Διευθ. Φωτογραφίας: Pierre Aïm
Μοντάζ: Mathieu Kassovitz, Scott Stevenson
Παραγωγή: Christophe Rossignon
Πρωταγωνιστούν:Vincent Cassel, Hubert Koundé, Saïd Taghmaoui, Abdel Ahmed Ghili, Solo, Joseph Momo, Héloïse Rauth, Rywka Wajsbrot, Olga Abrego, Laurent Labasse, Nabil Ben Mhamed, Benoît Magimel, Medard Niang, Arash Mansour, Abdel-Moulah Boujdouni, Mathilde Vitry, Christian Moro, JiBi, Edouard Montoute

Παρίσι- Προάστια- Φτώχια- Περιθώριο- Γκέτο- Μίσος

Ένα τυπικό γαλλικό, Παριζιάνικο προάστιο – συγκρότημα κρατικών κατοικιών, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, ξυπνά ένα πρωί σε κατάσταση πολιορκίας. Τα παιδιά του Bluebell συγκρούονταν όλη τη νύχτα με την αστυνομία.
Η αιτία, ένα 16άχρονο αγόρι, ο Abdel Ichah, κινδυνεύει να πεθάνει, μετά από τον άγριο ξυλοδαρμό που υπέστη από αστυνομικό, κατά την ανάκριση. Μια ακόμη, περίπτωση χρήσης άλογης αστυνομικής βίας, μια ακόμη εξέγερση. Ανάμεσα σ’ αυτά τα παιδιά που τα τυφλώνει το μίσος για το σύστημα, είναι και ο Hubert, ο Said και ο Vinz. Αυτή είναι η πιο σημαντική μέρα της ζωής τους. Γιατί δεν είναι μόνο τρεις, αλλά τέσσερις. Ο Said, προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με μικρεμπόριο χασίς, αλλά δεν τα καταφέρνει. Ο Hubert είναι πεπεισμένος ότι η διατήρηση της «ειρήνης» στην περιοχή είναι ο μόνος τρόπος να επιβιώσει η κοινότητα. Ο Vinz είναι πεπεισμένος ότι το κλειδί της επιβίωσης είναι το μίσος. Υπάρχει κι ένας τέταρτος ήρωας στην ιστορία, ένα καλογυαλισμένο 44άρι που έχει απολέσει ένας αστυνομικός κατά τη διάρκεια της συμπλοκής.
24 ώρες από τη ζωή των νέων του γκέτο.
24 ώρες να βρεθεί μια λύση στο μίσος που διακατέχει και τα δυο πλευρές.
Γιατί, αν η δολοφονία αστυνομικού δεν είναι λύση… Τότε τι;
Ο νεαρός τότε σκηνοθέτης, καταγράφει αυτό το οδοιπορικό, με ύφος άλλοτε ντοκιμαντερίστικο και άλλοτε σχεδόν παραισθητικό, αποτυπώνοντας τα κοινωνικά αίτια που κρύβονται πίσω από τις συμπεριφορές. Η ταινία, βαθύτατα πολιτική, αποτελεί μια προφητική ματιά στα γεγονότα του Παρισιού, το 2006.

Το τελευταίο Μετρό

Σκηνοθεσία: FRANCOIS TRUFFAUT
Σενάριο: FRANCOIS TRUFFAUT, SUZANNE SCHIFFMAN
Παραγωγή: FRANCOIS TRUFFAUT
Διεύθυνση φωτογραφίας: NESTOR ALMENDROS
Μουσική: GEORGES DELERUE
Πρωταγωνιστούν: CATHERINE DENEUVE, GERARD DEPARDIEU, JEAN POIRET, ANDREA FERREOL, PAULETTE DUBOST, JEAN-LOUIS RICHARD

Η ΥΠΟΘΕΣΗ
Παρίσι, 1942. Στην κατειλημμένη από τους Ναζί γαλλική πρωτεύουσα, η Μαριόν, μια πρώην κινηματογραφική σταρ, και τώρα διάσημη ηθοποιός του θεάτρου, διευθύνει το θέατρο της Μονμάρτης. Ο άντρας της, Λουκά, που είναι Εβραίος στην καταγωγή, κρύβεται στο υπόγειο του θεάτρου. Για να αντιμετωπίσει τα διάφορα οικονομικά προβλήματα και να κρατήσει το θέατρο ζωντανό, η Μαριόν θα θελήσει να ανεβάσει μια νέα παράσταση και θα προσλάβει ως πρωταγωνιστή τον Μπερνάρ, έναν ανερχόμενο ηθοποιό και τότε η ζωή της θα αναστατωθεί ακόμα περισσότερο…

«Αλονζανφαν»
ΠΑΟΛΟ και ΒΙΤΟΡΙΟ ΤΑΒΙΑΝΙ

Μια από τις σημαντικότερες ταινίες του πολιτικού κινηματογράφου και σίγουρα ένα έργο – σταθμός για την δεκαετία του ΄70, με τους Μαρτσέλο Μαστρογιάννι, Μίμσι Φάρμερ, Λάουρα Μπέτι και την αξεπέραστη μουσική του Έννιο Μορρικόνε, που ντύνει, αγκαλιάζει και συντροφεύει τον Φλούβιο σε όλες του της μεταπτώσεις· μουσική που χωρίς την οποία η ταινία θα είχε παραμείνει ημιτελής. Ανάμεσα στους συντρόφους του Φούλβιο, τους επαναστάτες, διακρίνουμε την αδρή μορφή του εξαιρετικού Έλληνα, Σταύρου Τορνέ.

Η αριστουργηματική ταινία των αδελφών Ταβιάνι, που διεύρυνε το θέμα της επαναστατικής ουτοπίας, της αυτοθυσίας και του ευδαιμονισμού, είναι μια κινηματογραφική σύνθεση κρυστάλλινης μουσικότητας, όπου συνυπάρχουν ο εστετισμός και η απλότητα.

Τα μάτια του κλέφτη

Σενάριο-Σκηνοθεσία: Νάζουα Ναζάρ
Παίζουν: Khaled Abol Naga, Souad Massi, Malak Ermili, Suheil Haddad, Amir Kort, Maisa Abd Elhadi.

Ο Ταρέκ, μετά από 10 χρόνια φυλάκισης, βγαίνει από τη φυλακή και κουβαλώντας ένα επικίνδυνο μυστικό, ψάχνει για την κόρη του στην πολιτικά ταραχώδη Παλαιστίνη. Μέρος της ταινίας βασίζεται σε αληθινά γεγονότα που έγιναν το 2002 στη Ραμάλα της Παλαιστίνης.

Βραβείο σκηνοθεσίας στη Najwa Najjar
20th Kolkata International film festival

Βραβείο Α’ Ανδρικού ρόλου στον Khaled Abol Naga
36th Cairo International film festival

Ένας Προφήτης μα τι Προφήτης

Σκηνοθεσία: Terry Jones
Σενάριο: Graham Champan, John Cleese, Terry Gilliam, Eric Idle, Terry Jones,
Michael Pain
Παραγωγή: John Goldstone
Φωτογραφία: Peter Biziou
Μουσική: Geoffrey Burgon
Με τους: Graham Champan, John Cleese, Terry Gilliam, Eric Idle, Terry Jones,
Michael Pain, Terence Bayler, Carol Cleveland, Kenneth Colley.

O Mπράιαν γεννήθηκε σε ένα στάβλο την ημέρα των Χριστουγέννων, ακριβώς δίπλα στο στάβλο που γεννήθηκε… ξέρετε ποιος. Οι Τρεις Μάγοι με τα Δώρα φτάνουν στο στάβλο του και τα αποθέτουν στην ποδιά του, όταν, όμως, το αστέρι προχωρά, καταλαβαίνουν το λάθος τους και παραδίδουν τα δώρα τους στον διπλανό στάβλο. Αυτή είναι η ιστορία της ζωής του Μπράιαν: πάντα κατά λάθος, όλοι νομίζουν πως είναι ο Μεσσίας. Το πρόβλημα είναι πως εκείνος δεν μπορεί να κάνει τίποτε για να τους πείσει πως δεν πρέπει και να… σταυρωθεί κατά λάθος!

Καταδικασμένο απ’ την εκκλησία, απορριπτέο ως βλάσφημο από τους θεολόγους και απαγορευμένο ανά τη Βρετανία –και όχι μόνο- , το «ρυπαρό φιλμάκι» για τον Υιό του Θεού δια χειρός Monty Python είναι μια από τις πιο αμφιλεγόμενες ταινίες όλων των εποχών. Αλλά το «Ένας προφήτης μα τι προφήτης», που παρεμπιπτόντως παρέμεινε απαγορευμένο στο Swansea έως το 1997, είναι μια από τις πιο αστείες και δημοφιλής ταινίες όλων των εποχών.

Μίμης ο Σιδεράς

Η ξεκαρδιστική κωμωδία της Λίνα Βερτμίλερ.

Μια συγκινητική ιστορία πάθους και αγάπης με το δίδυμο Τζιανίνι-Μελάτο στις καλύτερες στιγμές τους.

Υποψηφιότητα για Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών και απέσπασε συνολικά 8 Βραβεία.

Η πολυβραβευμένη κωμωδία, που προσφέρει όχι μόνο στιγμές γέλιου και χαλάρωσης, αλλά και ερεθίσματα προβληματισμού στο θεατή, με τη διεισδυτική και επίκαιρη ματιά στις πολιτικοοικονομικές συνθήκες του σύγχρονου δυτικού κόσμου.

Η διάσημη ιταλίδα σκηνοθέτιδα εστιάζει στα καυτά θέματα της εποχής της: σεξουαλική επανάσταση, οικονομία, πολιτική, φεμινισμός. καταφέρνει να διατηρήσει μια μαγική ισορροπία ανάμεσα στο τραγικό και το κωμικό.

Ποιο δυνατός κι΄ από το διάβολο

του ΤΖΟΝ ΧΙΟΥΣΤΟΝ

Ένα εκπληκτικό καστ σε ένα αναπάντεχο φιλμ νουαρ. Ο Χάμφρει Μπόγκαρτ συνοδευόμενος από δύο γλυκύτατες και ταλαντούχες την Τζένιφερ Τζοουνς και την Τζίνα Λολομπριτζίντα καθώς και από άξιους ηθοποιούς όπως ο Ρόμπερτ Μόρλευ και ο Πίτερ Λορ, πρωταγωνιστούν σε ένα θρυλικό φιλμ νουαρ. Πάνω από όλα όμως, ξεχωρίζει το διακεκριμένο σκηνοθετικό αποτύπωμα του σκηνοθέτη Τζον Χιούστον, ο οποίος μαζί με τον Τρούμαν Καπότε προσάρμοσαν το σενάριο βασιζόμενοι σε ένα μυθιστόρημα του Τζέιμς Χέλβικ.».

Η Διεθνής

Σκηνοθεσία: Sirri Sureyya Onder, Muharrem Gulmez
Σενάριο: Sirri Sureyya Onder
Διεύθ. Φωτογραφίας: Gokhan Atilmis
Μοντάζ: Engin Ozturk
Μουσική: Kalan Muzik, Aytekin G. Atas, Sirri Sureyya Onder, Tolga Kilic
Παραγωγός: Necati Akpinar
Η Διεθνής είναι μια ταινία αλλόκοτα αισιόδοξη. Μια ταινία που συγκινεί ιδιαιτέρως τα πολύπαθα Βαλκάνια, το μεσογειακό ταραγμένο σαν τη θάλασσα κόσμο, τους αλληλέγγυους της ελευθερίας που οραματίζονται σε ένα χάρτη παγκόσμιο και με μάτια ανοιχτά, την νίκη της ζωής πάνω στο χακί.
Οι Τούρκοι σκηνοθέτες Σιρί Σιρεγιά Εντέρ και Μουχαρέμ Γκιλμέζ
στην πρώτη τους απόπειρα να φιλμάρουν μουσικά τη χειραγώγηση της δικτατορίας και την εναντίωση του απλού κόσμου, φτιάχνουν μια ταινία αληθινή, που αφορά εκείνους που έζησαν την καταπίεση και την επιβολή
των στρατιωτικών νόμων και εκείνους που δε θέλουν ποτέ να τη ζήσουν.

Η Βιολέτα πήγε στον ουρανό

Σκηνοθέτης: Andrés Wood
Σεναριογράφος: Eliseo Altunaga
Πρωταγωνιστούν: Francisca Gavilán, Thomas Durand. Christian Quevedo, Gabriela Aguilera, Roberto Farías, Stephania Barbagelata
Είδος: Βιογραφική
Γλώσσα: Ισπανικά
Διάρκεια: 110 λεπτά
Η ταινία σκιαγραφεί το πορτραίτο της διάσημης Χιλιανής τραγουδίστριας Βιολέτα Πάρρα και είναι γεμάτη από το μουσικό της έργο, τις αναμνήσεις, τις αγάπες και τις ελπίδες της.
Η σύγχρονη πραγματικότητα μέσα από τη ματιά του ανεξάρτητου σινεμά είναι ο σταθερός προσανατολισμός των «Ανοιχτών Οριζόντων» στο 53ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης που πραγματοποιήθηκε από τις 2 ως τις 11 Νοεμβρίου του 2012 όπου μία από τις συμμετοχές ήταν και η εν λόγω ταινία.

Ψηλά τα χέρια

Σενάριο: Romain Goupil
Σκηνοθεσία: Romain Goupil
Πρωταγωνιστούν: Valeria Bruni Tedeschi, Linda Doudaeva, Jules Ritmanic

22 Μαρτίου 2067. Η Μιλάνα θυμάται τι της συνέβη πριν από εξήντα χρόνια… Παρίσι, 2009. Η Μιλάνα είναι μια μαθήτρια της έκτης δημοτικού από την Τσετσενία. Όταν η οικογένεια ενός παιδιού από την παρέα απελαύνεται, τα παιδιά διαισθάνονται τον κίνδυνο ότι έρχεται και η δική τους σειρά και αποφασίζουν ότι είναι ώρα για δράση. Ορκίζονται ότι θα μείνουν για πάντα μαζί και καταστρώνουν τρόπους για να σώσουν τη Μιλάνα.

Η Μιλάνα, που κατάγεται από την Τσετσενία, το 2067 μας διηγείται σε ένα flash back τι της συνέβη 60 χρόνια πριν, το 2009, όταν ήταν μαθήτρια σε Δημοτικό Σχολείο του Παρισιού. Τότε απειλήθηκε με απέλαση από τις Γαλλικές αρχές, εκείνη και η οικογένειά της και δυστυχώς δεν ήταν η μόνη που αντιμετώπισε αυτό το πρόβλημα ανάμεσα στους μη Γάλλους συμμαθητές της. Όλοι μαζί αποφάσισαν να κάνουν ότι περνά απ’ το χέρι τους για να μείνουν ενωμένοι…

Όλγα

Η ιστορία της Όλγα Μπενάριο, γερμανικής καταγωγής σύζυγο του Βραζιλιάνου κομουνιστή ηγέτη Λουίς Κάρλος Πρέστες, η οποία εκτελέστηκε από τους ναζί το 1942. Η ταινία είναι βραζιλιάνικη παραγωγή του 2004, σε σκηνοθεσία Χάιμε Μονχάρντιμ και πολυβραβευμένη.

Γεννήθηκε στη Γερμανία από εβραϊκή οικογένεια και εντάχθηκε στο κομμουνιστικό κίνημα από τα 15 της χρόνια. Διαφεύγει με τον πρώτο της σύζυγο στην Τσεχοσλοβακία κι από εκεί στη Σοβιετική Ενωση. Αναδεικνύεται σε κεντρική μορφή της Κομμουνιστικής Διεθνούς Νέων. Αναλαμβάνει και εκτελεί πολλές διεθνείς αποστολές για λογαριασμό της Κομιντέρν.

Το 1934, κι ενώ έχει χωρίσει, της ανατίθεται η αποστολή να βοηθήσει τον ηγέτη του ΚΚ Βραζιλίας, Λουίς Κάρλος Πρέστες, στην προσπάθειά του να εισέλθει παράνομα στη χώρα του. Υποδύονται το ζευγάρι Πορτογάλων, περνούν από μια σειρά χώρες για να μην κινήσουν υποψίες, μέχρι που φτάνουν στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Μετά την εγκαθίδρυση του καθεστώτος του Ζετούλιο Βάργκας, περνούν στην παρανομία και το Γενάρη του ’36 συλλαμβάνονται μετά από κατάδοση.

Η ναζιστική Γερμανία ζητεί την έκδοσή της. Το Σεπτέμβρη του 1936 η Ολγα, έγκυος, παραδίδεται από τις βραζιλιάνικες αρχές. Γέννησε την κόρη της Ανίτα μέσα σε γερμανική φυλακή. Το κοριτσάκι παραδόθηκε τελικά – μετά από πολλές περιπέτειες – στη μητέρα του Λουίς Κάρλος Πρέστες. Η Ολγα Μπενάριο οδηγήθηκε αρχικά στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Ράβενσμπρουκ. Θανατώθηκε στο θάλαμο αερίων του Κέντρου Ευθανασίας του Μπέρνμπουργκ το 1942.

Το μαγαζάκι της κεντρικής οδού

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Γιαν Κανταρ – Ελμαρ Κλος
ΣΕΝΑΡΙΟ: Λάντισλαβ Γκρόσμαν (συγγραφέας)
Έλμαρ Κλος
Γιαν Καντάρ
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Ζόζεφ Κρόνερ, Ίντα Καμίνσκα,
Χάνα Σλίβκοβα, Μάρτιν Χολύ
Φράντιτσεκ Ζβάρικ κ.α.
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: Milos Broz, Jaromír Lukás
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: Vladimír Novotný
ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Zdeněk Liška
ΜΟΝΤΑΖ Diana Heringova, Jaromír Janácek
ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ Marie Rosenfelderova
ΓΛΩΣΣΕΣ Τσέχικα, Εβραικά

Η ταινία τοποθετείται την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, στο Σλοβακικό Τμήμα της Τσεχοσλοβακίας. Ο Άντον «Τόνο» Μπρτκο είναι ένας φτωχός ξυλουργός, που ζει με τη γυναίκα του την φιλάργυρη και λάγνα Εβελίνα, η οποία δεν τον εκτιμά και πολύ. Ένα βράδυ, θα τους επισκεφτεί η αδελφή της με τον σύζυγό της, ο οποίος είναι διοικητής στην πόλη. Τότε θα του δώσει την ιδιοκτησία ενός μαγαζιού κουμπιών που βρίσκεται στην Κεντρική Οδό, του οποίου η ιδιοκτήτρια είναι μία ηλικιωμένη Εβραία, σχεδόν κωφή. Όλο αυτό είναι μέρος της διαδικασίας αποκλεισμού και εξόντωσης των εβραίων της πόλης.
Όταν ο Τόνο πηγαίνει την επόμενη μέρα στο μαγαζί γνωρίζει την κυρία Λατμάνοβα, μια καλοσυνάτη και αγαθή ιδιοκτήτρια, η οποία όμως δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει. Ένα μέλος της αντίστασης, ο Κουχάρ, προτείνει στον Τόνο να μείνει κι αυτή στο μαγαζί και να της πουν ότι απλά ότι θα τη βοηθούσε κι έτσι έκανε, ενώ αυτή πιστεύει ότι έχει σταλεί από μακρινούς συγγενείς για να την βοηθήσουν. Στην πορεία η καλοσύνη και η αφέλεια της ηλικιωμένης σκλαβώνουν τον Τόνο, ο οποίος αρχίζει και τη συμπαθεί. Ωστόσο της φτιάχνει και όλα τα έπιπλα τα οποία ήταν ερείπια. Με τον καιρό, φτάνει η ώρα που οι Αρχές θα μάζευαν του Εβραίους και θα τους στέλνανε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Ο Τόνο, που βρισκόταν σε αμηχανία γιατί δεν ήξερε τι να κάνει, αρχίζει και πίνει μες το μαγαζί, βλέποντας, μπροστά από ένα μνημείο που μόλις φτιάχτηκε, τις Αρχές να μαζεύουν τους Εβραίους. Όταν ξύπνησε η κυρία Λατμάνοβα, αρχικώς νευρίασε που είδε ημέρα Σαββάτου, ανοιχτό το μαγαζί και παρά τις προσπάθειες του Τόνο να της εξηγήσει τι γίνεται και πως πρέπει οπωσδήποτε να κρυφτεί, εκείνη δεν καταλαβαίνει. Αργότερα, όμως και καθώς έπινε ο Τόνο, φοβήθηκε πως ο κουνιάδος του, του είχε δώσει το μαγαζί για να τον ονομάσει Φιλοεβραίο, που τελικά από ό,τι έμαθε, από τον Κουχάρ, είναι χειρότερο από το να είσαι Εβραίος για αυτούς. (Ο Κουχάρ επίσης συλλήφθηκε και βασανίστηκε). Έτσι, αποφασίζει να την παραδώσει από μόνος του. Η Λουντμάνοβα μέσα στον πανικό τρόμαξε και δεν ήθελε να φύγει.
Οι Εβραίοι έχουν φύγει και φαινομενικά η κυρία Λατμάνοβα να έχει γλιτώσει. Όμως, το μαγαζί πλησιάζει ο μπατζανάκης του και καθώς παλεύει να την κρύψει για να μη τη δουν, τη σκοτώνει κατά λάθος. Μόλις τη βλέπει νεκρή, κλείνει το μαγαζί και αυτοκτονεί δια απαγχονισμού. Μετά και οι δυο σαν σε όνειρο να βγαίνουν καλοντυμένοι από το μαγαζί με τη συνοδεία φιλαρμονικής.

Οι προβολές των παραστάσεων θα ξεκινούν στις 9.30 το βράδυ και η είσοδος είναι ελεύθερη.
• Πιθανόν να υπάρξουν αλλαγές στο πρόγραμμα προβολών

 

Advertisement